بوشهر ۲۴: مدیرکل حفاظت محیط زیست بوشهر گفت: زیستگاههای ساحلی استان با تلاش شبانهروزی محیطبانان، کارشناسان و مشارکت فعال جوامع محلی به پناهگاهی امن برای ادامه حیات یکی از کهنترین گونههای جانوری روی زمین تبدیل شدهاند.
بهگزارش بوشهر ۲۴ به نقل از خبرگزاری صداوسیما مرکز بوشهر؛ عبدالرحمن مرادزاده به مناسبت روز جهانی لاکپشتها با تأکید بر جایگاه ویژه استان در حفاظت گونههای در خطر انقراض لاک پشتهای دریایی، بیان کرد: سواحل استان بوشهر بهویژه مناطق نایبند، نخیلو،امالگرم، و بخشهایی از سواحل دیّر، خارگ، خارگو و بوشهر از مهمترین زیستگاههای تخمگذاری لاکپشتهای دریایی در کشور بهشمار میروند.
وی افزود: لاکپشت پوزهعقابی (Eretmochelys imbricata) یکی از گونههای بسیار ارزشمند و در معرض خطر انقراض است که در فهرست قرمز اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN) در رده “بهشدت در معرض خطر” قرار دارد، هر ساله در فصل بهار به سواحل شنی استان بوشهر بازمیگردد تا در بستر ماسههای گرم، تخمگذاری کند.
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان بوشهر تصریح کرد: زیستگاههای ساحلی این استان با تلاش شبانهروزی محیطبانان، کارشناسان و مشارکت فعال جوامع محلی، به پناهگاهی امن برای ادامه حیات یکی از کهنترین گونههای جانوری روی زمین تبدیل شدهاند.
وی اظهار کرد: شناسایی دقیق محلهای لانهسازی، پایش شبانهروزی، آموزش جوامع محلی و کنترل تهدیداتی نظیر نورهای مصنوعی، تردد وسایل نقلیه موتوری و آلودگیهای پلاستیکی، بخشی از برنامههای مداوم حفاظتی در این نواحی است.
مرادزاده یادآور شد: هر ساله با آغاز فصل زادآوری، گروههای تخصصی دانشگاهی، انجمنهای محیط زیستی محلی، جوامع بومی و کارشناسان محیط زیست، با همکاری یکدیگر به پایش و ثبت لانهها، اعمال تدابیر حفاظتی و اجرای اقدامات فرهنگسازی میپردازند تا ضمن حفاظت از زیستگاههای حساس، تعامل سازندهای میان انسان و طبیعت برقرار شود.
وی گفت: امسال نیز در چارچوب برنامه عمل ملی حفاظت از لاکپشتهای دریایی، اقدامات حفاظتی و پایشی در تمامی زیستگاههای شناختهشده استان آغاز شده و پیشبینی میشود در ماههای آینده، تعداد قابل توجهی از لانههای تخمگذاری در سواحل استان شناسایی و تحت حفاظت قرار گیرند.
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان بوشهر اظهار کرد: لاکپشتها بخشی جداییناپذیر از زیستبوم دریایی هستند و نقشی کلیدی در حفظ سلامت زیستبومهای مرجانی و علفهای دریایی ایفا میکنند؛ بنابراین حفاظت از آنها، فقط حمایت از یک گونه جانوری نیست، بلکه گامی اساسی در جهت حفظ تعادل زیستی و امنیت غذایی جوامع وابسته به دریا بهشمار میرود.